Çözüm süreci belirsizlik sürecine dönüştü, bunun nedenleri var ama hiç kuşkusuz bu sürecin bir yerden başlaması önemliydi. PKK bu sürecin tam merkezinde… Süreçte hep PKK'nın silahsızlandırılması konuşuldu ama sadece konuşuldu.

İcraatta hiçbir şey yok ve aslında çok net bir durum var ki; PKK'nın silahı bırakmaya niyeti yok. Hiçbir zamanda olmadı. PKK'nın varlık nedeni silahtır ve bu hareketin başlangıcı demokratik hak talepleriyle değil, silahla başlamıştır ve ilk olarak Kürt hareketleri tehdit edilmiş ve sürgüne zorlanmıştır.

PKK, bölgede kendisi dışında hiçbir siyasi harekete asla hoşgörülü ve demokratik bir hak olarak bakmaz. PKK'nın Kürtlere ve Kürt sorununa yaklaşımı; “Kürtler bana aittir ve Kürt sorunu sadece benim sorunumdur, benim uhdemde gelişmek zorundadır.”

Geçmişte Kürt bölgesindeki hiçbir siyasi harekete yaşam hakkı tanımayan PKK işte tamda bu nedenlerden ötürü, bölgede sivrilmeye çalışan, varlık mücadelesi veren Hizbullah'ın siyasi hareketi HÜDA-PAR''la sık sık karşı karşıya kalıyor.

PKK silahı bırakırsa, siyasi kanadı HDP bölgede güç kaybına uğrar ve bu coğrafyada elde ettiği bütün varlıkları kaybeder. PKK bunun farkında, bu yüzden PKK asla silahı bırakmayacak ve silahı kullanmaktan asla geri durmayacak.

İşte bu yüzden belki de çözüm süreci doğru bir adım ama yanlış yürüyen bir süreçti. Süreç PKK'nın silahsızlandırılması meselesine dönüştü ve aslında bu süreçle örgüt meşruiyette kazandı. Her şeyden önemlisi tabanını daha da kemikleştirdi ve hatta tabanına yeni taze güçler kattı.

Dün “3 milyon oy aldık” diyen HDP “bugün 6 milyon oy aldık, bunu yok sayamazsınız” diyor. Siyaseten tespit doğru ve yerinde… Türkiye'de sandığı hiç kimse yok sayamaz. Peki, bu noktaya nasıl gelindi, tabi ki silahların gölgesini göstererek ve tehdit ederek.

Bölge halkı yıllardır süren çatışmalardan yorgun düştü, göreceli de olsa bölgede ekonomik, sosyal ve yaşamsal alanlarda gelişmeler var. Tekrar geçmişin karanlıklarına dönmek istemiyor ve işte tam da bu yüzden bir fren vazifesi görmeye çalışıyor.

İşte o fren tutma meselesi 3 milyondan 6 milyona çıkan bir grafik önümüze koydu. Aslında değişen hiçbir şey yok. PKK aynı PKK, zihniyet aynı, fikirler aynı ve yapılmak istenen icraatlar aynı. PKK gerektiğinde mahkemelerinde yargılamalar yapıyor, gerektiğinde öldürüyor, gerektiğinde sürgüne zorluyor. Ne gerekiyorsa gerektiğinde onu yapıyor.
Şu an için yürüyen çözüm süreci en fazla PKK'nın işine yaradı. PKK süreci istediği gibi kullandı. Aracın şoför koltuğunda oturdu, bazen gaza bastı, bazen fren yaptı, bazen vites değiştirdi. Örgüt bunu elindeki silahla yaptığının farkında ve bu gerekçelerle de silahı asla bırakamaz.

Artık öyle bir sürece gelindi ki, PKK istese de silahı bırakamaz. Bölge coğrafyasında yaşananlar PKK'nın silaha daha da sarılmasını sağladı ve hatta bu bir hak olayına dönüştü. Ne yani “PKK silah bıraksın DAİŞ bölgede cirit mi atsın” noktasına gelindi.

Demek ki bu DAİŞ bu coğrafyada birilerinin özel kalem memurluğunu, satış memurluğunu boşuna yapmıyor. DAİŞ kime hizmet etti, ona iyi bakılmalı. İşte o zaman uluslararası güçlerin masa başında konuştukları ve uygulamaya koydukları plan ve planları görürsünüz.

Dünya üzerinde en büyük şeytan Amerika'nın bir değil, birden fazla planı var ve tabi şeytanın ordusu da ona hizmet ediyor. DAİŞ bir şeytan ordusu ve hiçbir zaman İslam bu kadar yaralanmadı ve horlanmadı.

Demek ki asıl plan buydu. İslam'a zarar vermek ve İslam'ı bir terör dini olarak göstermek… Suriye ve Irak'ta ellerinde kasaturalarla insanları gaddarca-acımasızca insanları boğazlayanlar, bu kurbanları İsrail'e hizmet vermek için kurban ettiler.

DAİŞ'in en büyük kazancını ve parsasını İsrail topladı. DAİŞ'ten sonra İsrail bu coğrafyada nefes aldı ve cinayetleri, yaptığı devlet terörü resmen unutuldu ve İsrail kuzu postuna büründü.

Kabul edelim ki, bu kanlı tiyatro sahnesinin bir kazananı da Kürtler oldu ve en büyük kazananı KOBANİ efsanesini yaratan PKK oldu. PKK, Amerika için artık bir terörist örgüt değil, bir koalisyon ortağı. Sözde DAİŞ'i yok etmek için kullandığı savaşçılar ordusu.

Suriye ölüm tarlalarına dönüşmüşken, bir tarafta Irak'ta belirsizlik, diğer taraftan her an her şeyi yapacak bir İran ve Türkiye ile sözde demokratik hak mücadelesi, şimdi soralım PKK neden silah bıraksın ve sizce PKK silah bırakır mı?